Ik heb twee uur op een matrasje in de zon liggen navoelen en merkte hoe ik mijn lichaam liefheb. De taal die het spreekt wordt steeds duidelijker, de boodschappen kan ik steeds beter verstaan. Ik ben ook mijn lichaam, niet alleen mijn verhalen… Wat een veiligheid voelde ik. Veilig bij jou, veilig bij mij, inclusief mijn bonkende hart aan het begin. Het mag er allemaal zijn. Mijn bekkengebied voelt goed en stabiel, ik merkte gisteren opnieuw hoeveel kracht daar bij me zit. Mijn arme verwonde hart laten dragen door mijn sterke bekken, dat kan ik. Weliswaar alleen nog op momenten, maar ik kàn het! Het was schitterend te ervaren hoeveel vertrouwen ik heb.